به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شبستان؛ و به نقل از روابط عمومی نمایش «مضحکه شبیه قتل»، شهرام حقیقت دوست درباره حضورش در این نمایش و رسیدن به کاراکتر مورد نظر در فرصت اندکی که برای تمرین این نمایش داشت، گفت: با «حسین کیانی» سال‏ها است کار می‏کنم و چون نوع کار یکدیگر را می‏شناسیم و به نویسنده و کارگردان کار در فضاهای کمدی و تیپیکال اعتماد کامل دارم، نگران نتیجه کار نیستم، اما نگرانی نه تنها من بلکه همه گروه، فرصت اندک برای یافتن لحظه‏ها، کاراکترها و تیپ‏ها بود. به هر حال ریتمیک بودن و بده بستان در صحنه از ویژگی های بارز کار کمدی است که زمانبر است و ما تلاش کردیم  در این فرصت کم  بهترین نتیجه را بگیریم.

این بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر در ادامه درباره ضرورت اجرای آثاری که درقالب کمدی، به نقد شرایط اجتماعی می‏پردازد و ترجیح اجرای این نوع آثار بر کارهای ترجمه ای که حاصل شرایط اجتماعی جوامع دیگر است، گفت: لازم است مدیران و کسانی که در رأس سیاست گذاری و تصمیم گیری حوزه تئاتر هستند، این ضرورت را حس کنند و به آن بها بدهند. متاسفانه در حال حاضر بسیاری از نویسندگان خوب کشورمان که در حوزه طنز سیاسی و اجتماعی ایرانی  قلم خوبی دارند، به دلیل برخی فشارها و سنگ اندازی ها، به سمت اجرای کارهای راحت و بی درد سر مثل کارهای ترجمه گرایش پیدا می کنند که جای تاسف دارد و حتی به نوعی عقبگرد در حوزه تئاتر کشور محسوب می‏شود.

او درباره تفاوت فضا در نمایشنامه‏های ترجمه شده با نمایشنامه‏های ایرانی گفت: نمایش‏هایی که بر اساس متون ایرانی روی صحنه می‏رود، برای بازیگر، گروه نمایشی و خصوصا  تماشاگر ملموس‏تر است. تماشاگر تئاتر قطعا با نمایشی در حوزه تاریخی، سیاسی، اجتماعی وفرهنگی خود ارتباط محکم‏تری  برقرار می‏کند تا نمایشی که برآمده از فرهنگی دیگر است.

بازیگر نقش «آقا مردک جان» در نمایش «مضحکه شبیه قتل» دلیل حضور خود را روی صحنه تئاتر، علاقه وافر به این هنر دانست و گفت: عاشقانه تئاتر را دوست دارم و بر صحنه تئاتر آموزش می‏بینم. صحنه تئاتر برای من مانند کلاس درس است. تئاتر خانه من است و با وجود اینکه حوزه تصویر جذابیت‏ها و برگشت‏های مالی بهتری دارد، احساس امنیت آرامش و لذتی که در تئاتر دارم در حوزه تصویر ندارم.

حقیقت دوست درباره وضعیت این روزهای تئاتر نیز گفت: در سال‏هایی که کار کرده‏ام، دیده‏ام همزمان با تغییردولت‏ها آرامش به تئاتر برمی‏گردد یک سری آدم‏ها  با وعده و وعیدها و تصمیم های بزرگ می آیند و خرده امنیتی برای اهالی تئاتر فراهم می‏کنند، اما به تدریج که پایان آن دولت نزدیک می‏شود، دوباره مشکلات و سنگ‏اندازی‏ها شروع  و تصمیمات سلیقه‏ای و بدون دانش و  پشتوانه گرفته می‏شود. این را در دوره‏های مختلف دیده‏ایم اما در یکی، دو سال اخیر شرایط سخت‏تر شده، حساسیت‏ها بی‏دلیل بالا رفته و موانعی ایجاد شده که گویی تصمیم گیرندگان، این حوزه را دوست ندارند. به عنوان مثال کاری که ۱۲ سال پیش در آرامش اجرا شده، الان برای اجرای دوباره با مشکل روبه‏رومی‏شود. به مواردی اشکال وارد می‏شود که آن موقع به آن فکر نمی‏کردند و به راحتی کار اجرا می‏شد. همان کار است با همان شرایط اما در شرایط حاضر انگار از ۱۲ سال پیش هم عقب‏تریم که هم تعجب آور است هم درد آور.

او همچنین با اشاره به لزوم افزایش تجربه و دانش بازیگران گفت: شخصا تلاش می‏کنم تجربه‏های متفاوت را بپذیرم و انجام دهم. همیشه از نقش‏ها و کارهایی که مرا ترسانده و احساس کرده‏ام از توانایی‏ام خارج است، استقبال کرده‏ام و توانسته‏ام در حوزه تئاتر کمدی هم این تجربه را داشته باشم که بسیار از آن آموخته است. بخشی از این جسارت را قطعا مدیون حسین کیانی هستم. او با وجود تمام نگرانی‏هایی که سال‏های اول  در حوزه کار تیپیکال کمدی داشتم، انرژی و اعتماد به من داد و مرا نگه داشت و مجابم کرد که کار کنم و این حوزه را امتحان کنم.

بازیگر نمایش‏های «تیاتر اجباری» و «مشروطه بانو» در پایان گفت: امیدوارم که امنیت و آرامش دوباره به فضای تئاتر برگردد. ما همیشه هستیم چون اینجا خانه ما است. اگر به خانه من دزد بزند، بار و بندیلم را نمی‏بندم و در کوچه بخوابم. من در خانه خودم می‏مانم و سعی می‏کنم دزد را پیدا کنم. امیدوارم خانه‏مان دوباره امن شود و با آرامش کار کنیم.

 نمایش «مضحکه شبیه قتل» تا ۲۱ مهرماه، ساعت ۱۹:۳۰، در سالن اصلی تئاتر شهر روی صحنه می رود. نخستین اجرای نمایش «مضحکه شبیه قتل»، سال ۸۱ در جشنواره فجر و دومین اجرای بسیار موفق آن شهریورماه و مهرماه سال ۸۲ در سالن سایه تئاتر شهر بوده است.

در این نمایش کاراکتری مجبور می شود خواست های متضاد دو بیوه ناصرالدین شاه را که یکی برگزاری مراسم سوگ یا شبیه خوانی برای شاه و دیگری برگزاری مضحکه ای برای او است، با برپا کردن مجلسی به نام مضحکه ای شبیه قتل ناصرالدین شاه، عملی کند.

عوامل نمایش «مضحکه شبیه قتل» عبارتند از: نویسنده و کارگردان: حسین کیانی، بازیگران به ترتیب ورود به صحنه: شهرام حقیقت دوست، نگار عابدی، حبیب دهقان نسب، علیرضا آرا، الهام پاوه نژاد، مسعود میرطاهری، رویا میرعلمی و ویدا جوان، طراح صحنه و نور: فریبرز قربان زاده، طراح لباس: پریندخت عابدین نژاد، طراح گریم: ماریا حاجیها، آهنگساز: حیدر ساجدی، دستیار اول کارگردان و برنامه ریز: محمد گودرزیانی، دستیار دوم کارگردان و منشی صحنه: سروناز نانکلی، دستیار ویژه کارگردان: کارن کیانی، عکاس و تصویربردار: موسی هاشم زاده، طراح پوستر و بروشور: محمدصادق زرجویان، مدیر روابط عمومی: معصومه کیانی، مدیر صحنه: حمیدرضا صفوی برنا.